هــــوا را هــــــر چــــقــدر نفـــــس بــکــشـــی
بـــاز هــــــم بـــرای کــشیـــدنش بـــال بـــال میزنی...
مــثـــل تـــــــــــــــ
ــــــــــــــو...
کـــه هـــر چــــقدر کـــه بــاشــی...
بــاز بـــاید بـــاشی
هــــوا را هــــــر چــــقــدر نفـــــس بــکــشـــی
بـــاز هــــــم بـــرای کــشیـــدنش بـــال بـــال میزنی...
مــثـــل تـــــــــــــــ
ــــــــــــــو...
کـــه هـــر چــــقدر کـــه بــاشــی...
بــاز بـــاید بـــاشی
بــایـَـد بـه بعَـــــضیـا گـُفت :
ببیـَن اینے ڪـه بـﮧ تو دل داده
خـیلیــا آرزوے پـــــا دادنش رو دارَن ...(
)
مـےتونَـم چـَند لَـحـظــہ بـاهـاتـ خَلـوَتـ کـُنـــَم؟
قـولـ مـــے دَهـَم
بيـشـتَر اَز چَـند لَـحظـہ وَقـتـت را نَـگـيـرَم
گـــوشِـتـ ُ بــيار جـلـــو...
بيــا
نَـزديــکــتَـر...
مـَـن خَـستـه اَم
مــےشنَو ـے؟…
مے פֿواهمـــــــــ اعتــــــــراف ڪُــــــنَـҐ ( בیگـــر نمے توآنــــَمـــ؛ פֿωتـــہ اَمـــــــــ .... مــَטּ اَمآنتـــــــــ בآر خوبے نیـωـتـҐ ، "مًـــــرآ" از مـטּ بگیر .... مآلہ مــَטּ نمے تــًوانــَم نگهشــ בارҐ .... + פֿבآیـــــــــآ ....
)
פֿوבتـــــــ (
)
گاهـے حجم ِ ڪــﮧ دنیــا با تمامـ ِ وسعتش برایَــ م تنــگ میشود ( دلــتــنگـــم دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش ِ روزگارش بـﮧ مَــ ن دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ دلتنگـےهایم را ندید... خودے ڪـﮧ مدتهاست گم ڪـرده ام . . .دلتنگے هایَـ م آنقــدر زیــآد میشـود
)
. . . (
)
ڪـﮧ رسید از حرڪـت ایستاد (
)
دلتنگ ِ خودمـ
وَقـتـی آدَمــ بــُغـضـــــ نِــمـیـتـونـهـِ آرومـِشــ ڪُـنـهـِ( دآرهـِ ایـــــטּ گـِریــَســ ڪـهـِ آدَمــُ آرومـ
ــــ مــیـڪُـنـهـِ...
اَمــآ اَگـهـِ یــهـِ دِل بــُغــض ڪُنــهـِ
هـــیـــچ
چـیــز و هــیچــکــَســـ
)
خدایــــــــــــا التماست مــــــی کنـــــــــم
همــــــه دنیــــــــــایـــــــت ارزانــــــــــیِ دیگــــــــــــران()
ولـــــــــ ـــــــی ;
آنــکـــــــــــه دنـیــــــــــایِ من اســــــــــت
مـــــــــــــــــــــالِ
دیــگـــــــ نبــــــــــاشـــد ...(ــــری
)