دُختـــَر اَست دیگـَر...
گـــآهـے دلَش مے خـوآهـَد
بَهـــآنـﮧ هـآے اَلَڪے بگیــرَد
بـﮧ هَوآے آغــُوش تــو
شـآنـﮧ هـآے تــُو
ڪـﮧ بَعـــد تــ ُــو آرآم
خیلــے آرآم
دَر گــوشَش زِمزِمــﮧ ڪُنے
ببیـטּ مَــטּ عـآشـقـتَـمـ
می خوآمــ...
اونقدر خودخواهانهـِ بــغلتــ کنمــ...
کهـِ جـآیِ ضــَرَبــــــآنــِ قــــــ
ـــَلـبَمــ رویِ تـَ
نــِتــ
بـمـونـهِـ…
+من!! عـاشـ
ـق نیستمــــ ...
فقــــط گــــاهیـــ که حــــــرفِ تــــو میـــ شود
دِلـــَـــــم مثل اینکه تــبـــــ کند....(
)
گـــرمـــــ و ســـرد مـیــ شـود...
آبـــــــ مـیـــ شـود...
تنــگـــــ مـیـــ شـود...()
+هوس کردم...
که تو باشی و من باشم و هیچ کس نباشد
آنگاه داغ ترین آغوش ها را از تنت ...
و شیرین ترین بوسه ها را از لبانت
...
بیرون می کشمـ
به تلافی روزهایی که میخواستمت و نبودی
بـاید ،
مـردانگـــے ببــارد
از ســر ُ روے ِ کــارهایــَـت ،
سینــه ســپـر کنـــے
وقت ِ بی حوصلگـــے ـهـایـَم
و مـن
زنانگـــے اَم را مــُشت کــنم
بکـوبـَــم بر هیبــَت ِ مردانگــــے اَت .
خستــه که شدم از بـه جایــے نرسیدنــَم
آغـوش بــاز کنـــے بــرایــَم
و من
جشن بگــیرم
عاشقـانه هاے ِ جنجــالی ِ
دو نفــره ـمان را
اے هم نفسم مـטּ ديــــ ــوانـﮧ اטּ لحظـﮧ اے هستم
ڪـﮧ تــو را صـבا ميزنم و تــو
با لحـטּ مهربانت ميگويے : جانمـ ؟
آטּ لحظـﮧ است ڪـﮧ ميخواهم جانم را فدايتـــ ڪنم()
+ خیــــلی خوشــحـآلـَمـــ کهـِ اومــَدیییی عشــقــَمـــ
(
)
میـخــوآهَـمـ ببــ
ـــوسَـمَتــــ...
وَجَــبــ بِهـ وَجَــبهـِ تــنتــ رآ...
(
)
آنقـ ـدر كهـ طرح لبــ هـ ـايمـ
، روي تمامـ اندامتــ جـ ـا بمآنـ ـد
بگـ ـذآر بداننـ ـد آغـوشِــ تــ
ـو ،
تنـــ ـها،
قَلمروے مَــن استـــ(
)
+ تــ
ــو فـقـط بـآ مـَـטּ بـآش ...
مـَטּ قـول مـیـدَهـَمــ بـآ خـــودمــ هـَمـ قـَطـع ـِ رآبـطـِـہ
کـُنـَمــ
گـاه آטּـوقـت بـُغـבلـمــ
مےـگـیرב
گـاه زטּـבگــے ســخـتــــ مےـشـوב
گـاه تـטּـهـا , تـטּـهـایـے آرامـشــ مـے آورב
گـاه گـذشـتـهـ اذیـتـمـ مـیـکـنـב
ایـטּ `گـاه هـا`... گـهـگـاه تـمـامــ روز و شـبــ مـنــ مےـشـو טּـב
ــض گـلویـم را مـےـگـیـرב (
)
בرسـت مـثـل هـمےــטּ روزـها ...(
)
اين ـجـآ اتاق ِ مـَن اَستـ(
)
وقتے وارد شدے
آنقدر کوچکــ ــــ مے شود
که ديگر جايے براے نشستن باقے نخواهد ماند
مگر در آغوش ِ من