رَنجِشے نیست...(!)
آدَم هـا هَمیـטּ اَند...(!)
خوبَـنــد وَلے فَراموشکــــآر...،
مے آیَند...(!)
مےمـانَند..(!)
مےرَونـــــ ـ ـ ـــد...(!)
مِثل مُسافراטּ کـاروآטּ سَرآ...،
مِثل اِزدحـام ِ بے اِنتهـای ِ یکـ خیابـآטּ...(!)
کَسے بَرای ِ بودَבטּ یـامَده ، نمے آیَد...(!)
از تـــــمام دنیـــــــــا
شانــہ اے مــے خواهـم برای سـرم،
و ســــرے بـــــــراے شــــــــــانـــــہ ام ! . .
کســے خستــــہ نیسـتـــ از این بالــش هاے پــرے؟
پیش هیچڪــس
بـﮧ פֿـطایت اعــتراف مکـטּ
آבم ها جنبـﮧ نـבارنـב ...!
ژسـت خ ـבائے بـرایت میگیرنـב ..
همیشـہ یـہ گره باقے مے مونـہ !!!
لــــــــحظه های ســــکوتم
پـــــر هیاهــــــــــو ترین دقــــایق زندگیم هستند
مــــــملو از آنــــــچـــه
مــــی خواهم بـــــــــــــــگویم
و
نــــــــــــمی گـــــویم....
تــو مــال منـی خــودم کشــفـت کـردم تــو بـا مـن می خـنـدی
بامن گريه ميكنى
درد دلــت را بـهـ مـن میگـی
دیـــــوانـــــهــــ !
دلـــت بـــرای مـــن تــنــگ می شــــه
ضـــربـان قـلـبـت بـا مـــن بـالا مـی ره
بــا ســــــکـوتم، بــا صـــدایــم
بــا حـضـــورم، بـــا غــیـبـتم ..
تــو مــال منـی
ایــن بــلاها را خـــودم ســرت آوردم
بـــهـ مــن می گی عاشقتم
و دوســـت داری آن را از زبان مــــن فـقـط "مـــن" بشــنـوی
بــرای کــى مــی تــونـی مـثـل بــچـهـ هــا خــودت رو لـــــوس کنی،
نــازت را بـخـرد ، و بــهـ تـــو دـست نـزنـه ؟
چــهـ کســی بـا یـک کـلـمـهـ ، بــا یــک نــگـاهــ ، دلــت رو می ریــزه ؟
بــعــد خــودش جــمــعش می کنه و ســـر جــایـش مــیذاره ؟
چــهـ کســی احســاسـت رو تـر و خشـک می کنه ؟
اشــکـت را درمــی آره، بــعـد پــاک مــی کـنـه ؟
چــهـ کــســی پــیــش از اون کـهـ حــرفت رو شـــروع کنی تا تــهـ اون رو نـفــس می کشه؟
دیـــــوانـــــهــــ !
مــن زحمتت رو کشــیـدم تــا بـفـهـمی هــــنـوز مــی تونی انـتـظار بکشـی
تــپـش قـلـب بگیری ، عـــاشــــق شی
تــو حــق نداری خـــودت رو از مــن و مـــن رو از خــودت بگیری
تــو حــق نداری " خــودت " را از خــودت بگیری
مــن شــکایت مــی کنــم از طــرف هــر دویـمان از تـو بـه تــو
چــهـ کســی قـلـب مـــرا آب و جــارو مــی کنه
دونــهــ مـی پاشه تا کـلـمـات مثل کبوتر از ســر و کول مـن بالا برن ؟
چـهـ کسـی همـان بلاهایی که مــن سـر تـو آوردم ســر مــن آرهـ ؟
مــن مـــال تـــــــوام دیـــــوانـــــهــــ !
زحــمتــم را کشــیــدهـ ای
کشـــفم کردی
دســــتت را بهـ مــن بدهـ
خــدایـــــا . . . گـِـــله نـمی کــنم ؛
ولــی کـمـی آرامــتــر امتحانم کُــن ؛
بـه خـودتــ قَسَـم خســتـه ام
طناب دار بر گردنم آویختند و گفتند :
آخرین آرزویت چیست؟
گفتم دیدن روی دوست !!
گفتند :خـــــــــــــسته است به خدا تا صبح طــــــنابت را بـافـتـه . . .